Αυτές τις μέρες που ήταν μαζί μας η μητέρα μου, κι όπως κάθε φορά, το εκμεταλλεύτηκα με το «ξεσκόνισμα» παλιών οικογενειακών συνταγών. Προτού έρθει να μείνει μαζί μας, εντοπίζω τι θα ήθελα να φτιάξουμε παρέα προκειμένου στην συνέχεια να το καταχωρήσω και στο ηλεκτρονικό μου «τεφτέρι». Η όλη διαδικασία είναι ιδιαίτερα ευχάριστη καθώς αναβιώνουν στο σπίτι μας ξεχασμένες μυρωδιές και γεύσεις, εγώ μαθαίνω από πρώτο χέρι μυστικά και τερτίπια και τα παιδιά συμμετέχουν και γίνονται αποδέκτες της οικογενειακής μας παράδοσης, που κακά τα ψέματα θέλει φροντίδα για να συντηρηθεί…
Αυτήν την φορά λοιπόν φτιάξαμε τον ασουρέ. Ο ασουρές, αυτός ο χυλός σιταριού με ξηρούς καρπούς και ξερά φρούτα, πωλείται στην Πόλη στα γαλακτοπωλεία και τρώγεται για επιδόρπιο. Η ιστορία του είναι μεγάλη κι οι παραλλαγές του πολλές αφού φαίνεται ότι προέρχεται από τους μουσουλμάνους με μεγάλη συμβολική αξία και θρησκευτική σημασία, ενώ η ελληνική του παραλλαγή είναι γνωστή ως «βαρβάρα».
Παλαιότερα το τρώγαμε στο σπίτι κατά βάση την Μεγάλη Βδομάδα, λόγω του ότι είναι νηστίσιμος. Το απολαμβάναμε κυρίως το απογευματάκι αντί για γλυκό αλλά και το πρωί στη θέση προγεύματος. Ο ασουρές είναι η επιτομή του υγιεινού, θρεπτικού, ελαφρού αλλά ταυτόχρονα και πλήρους πιάτου λόγω του ότι έχει μόνο φυσικά γλυκαντικά όπως μέλι και ξερά φρούτα, είναι πλούσιο σε πρωτεΐνες και υδατάνθρακες αφού οι ξηροί καρποί και το σιτάρι αφθονούν, γι’ αυτό άλλωστε δίνει ενέργεια και χορταίνει.
Τρόπος Παρασκευής:
Μουλιάζω από βραδύς το σιτάρι. Την επομένη βάζω το σιτάρι να βράσει σε μία ευρύχωρη κατσαρόλα με περίπου 2 λίτρα νερό (καθώς το σιτάρι θα απορροφήσει αρκετό). Ο χρόνος που χρειάζεται το σιτάρι για να μαλακώσει και να φουσκώσει κατά την βράση έχει σχέση με την ποιότητα του σιταριού. Την τελευταία φορά που το φτιάξαμε χρειάσθηκε περίπου 3-4 ώρες βράσιμο σε χαμηλή θερμοκρασία (3/9) για να μαλακώσει και να χυλώσει. Το σίγουρο πάντως είναι ότι όσο σιγοβράζει τόσο χυλώνει το σιτάρι.
Παράλληλα σε ένα αντικολλητικό σκεύος καβουρδίζω σε μέτρια φωτιά (5/9) το αλεύρι μέχρι να ξανθύνει και να πάρει γεύση. Όσο καβουρδίζω το αλεύρι θα πρέπει να το ανακατεύω διαρκώς για να μην αρπάξει. Το αποσύρω και το κρατάω στην άκρη να κρυώσει.
Μόλις το σιτάρι μαλακώσει προσθέτω στον χυλό το κανελόξυλο, τον φλοιό πορτοκαλιού ή λεμονιού και δίνω 2-3 βράσεις ακόμα. Κατόπιν σουρώνω τον χυλό από το σιτάρι και κρατώ μόνο το 1/3, ενώ με το υπόλοιπο μπορώ να ετοιμάσω κόλλυβα που – αν και συνειρμικά παραπέμπουν σε δυσάρεστο γεγονός – είναι τόσο ΝΟΣΤΙΜΑ!
Στην ίδια κατσαρόλα σε μέτρια θερμοκρασία (5/9) αφού προσθέσω το καβουρδισμένο αλεύρι σιγά-σιγά ρίχνω τον ζεστό χυλό ανακατεύοντας με τον αυγοδάρτη μέχρι να πάρει όγκο και να δέσει. Ανακατεύω καλά ((πάντα με τον αυγοδάρτη) προκειμένου να μην μείνουν σβόλοι. Κατόπιν αραιώνω το corn flour σε λίγο κρύο νερό, προσθέτω λίγο από τον βραστό χυλό να πάρει θερμοκρασία και το ρίχνω στην κατσαρόλα ν’ ανακατευτεί καλά. Στο τέλος, ο χυλός πρέπει να είναι ελαφρά παχύρευστος καθώς πήζει αρκετά αφού κρυώσει και μπει στο ψυγείο. Αν χρειασθεί λίγο αραίωμα, ρίχνω λίγο βραστό νερό από τον βραστήρα.
Τελειώνοντας ρίχνω στην κατσαρόλα λίγα από τα ξερά φρούτα (κρατάω τα υπόλοιπα για την επιφάνεια), το 1/3 του σιταριού και το μέλι και δίνω για 5’ βράση να φουσκώσουν τα φρούτα. Δοκιμάζω να δω αν μου κάνει η γλύκα του κι αναλόγως προσθέτω λίγο μέλι ακόμα. Προσωπικά τον προτιμώ λίγο άγλυκο μια που έχει αρκετά ξερά φρούτα.
Μοιράζω τον ασουρέ σε 6-7 μπωλ κι αφού κρυώσει ελαφρά και κάνει κρούστα ρίχνω τα υπόλοιπα ξερά φρούτα και τους ξηρούς καρπούς (καρύδια, αμύγδαλα και κουκουνάρια) από πάνω. Πασπαλίζω με λίγη κανέλα. Ο ασουρές διατηρείται στο ψυγείο ενώ εκτός από δροσερός μπορεί να φαγωθεί και χλιαρός.
Καλή επιτυχία αλλά κυρίως καλή απόλαυση!
