Χθες το βράδυ λοιπόν, ενόσω τρώγαμε βραδινό όλοι μαζί, τόλμησα να αναφωνήσω το ερώτημα «τι να φτιάξω για αύριο» στο οποίο όμως φαίνεται ότι δεν έχω πια καμία δικαιοδοσία! Δίχως δεύτερη σκέψη πήρα την απάντηση, «εσύ να μας πεις». Διαπίστωσα εντέλει ότι, αφότου δημιούργησα το blog έχω χάσει το δικαίωμα να με προβληματίζει το ερώτημα αυτό. Οφείλω, κατά πως φαίνεται, να έχω την απάντηση δίχως να προβαίνω καν στην ερώτηση.

Άλλωστε ο «ειδικός» δεν έχει δικαίωμα να αναρωτιέται, έχει μόνο χρέος να δίνει απαντήσεις… Κι αφού έστυψα το μυαλό μου αρκετά, κατέληξα στο ότι θα φτιάξω μοσχαρίσια φιλετάκια της ώρας, συνοδευμένα από πλιγούρι. Φροντίζω τακτικά να τρώμε μοσχαρίσιο φιλέτο το οποίο, μαζί με το συκώτι, είναι από τις μόνες πηγές που μπορούν επαρκώς να καλύψουν την ανάγκη του οργανισμού για σίδηρο. Τα μοσχαρίσια φιλετάκια τα ετοιμάζω με κόκκινο κρασί (μεθυσμένα γαρ…) και λίγο φρέσκο βούτυρο.

Τρόπος Παρασκευής:

Ζεσταίνω το αντικολλητικό τηγάνι καλά και τοποθετώ τα φιλέτα ολόκληρα να πάρουν χρώμα κι από τις δύο πλευρές. Κατεβάζω λίγο την θερμοκρασία (συνεχίζει να είναι όμως σχετικά υψηλή) και ψήνω για 2’ από κάθε πλευρά. Στην συνέχεια τ’ αφαιρώ και τα κόβω σε ένα πιάτο δίπλα μου σε χονδρές λωρίδες (εσωτερικά θα πρέπει να είναι κόκκινο το κρέας) κι εν τω μεταξύ βάζω το κρασί και το βούτυρο στο τηγάνι μαζί με το αλάτι και το πιπέρι. Αφού λιώσει το βούτυρο και πάρει βράση η σάλτσα σε δυνατή θερμοκρασία περιμένω 1-2′ ν’ αρχίσει να δένει και ξαναρίχνω μέσα τα κομμένα φιλετάκια. Ψήνω για λίγο ακόμα (1-2’), ανάλογα με το πόσο κόκκινο θέλω να παραμείνει το κρέας. Αφού ετοιμασθούν σερβίρω αμέσως.

Το πλιγούρι (“bulgur” λέξη τουρκικής προέλευσης που διαδόθηκε κατά την Οθωμανική Αυτοκρατορία) συνηθίζεται πολύ στις χώρες της μέσης Ανατολής όπως και στην Κύπρο. Έχει μεγάλη θρεπτική αξία (περιέχει πρωτεΐνες και φυτικές ίνες) και φροντίζω να το εναλλάσσω με το λιγότερο θρεπτικό ρύζι, αφού αρέσει πολύ στα παιδιά μου. Η αλήθεια είναι ότι στην Ελλάδα, απ’ όσο γνωρίζω, δεν υπάρχει η λεπτοκομμένη ποικιλία που υπάρχει σε άλλες χώρες κι ίσως να πρέπει να το ψάξει κανείς σε εξειδικευμένα μαγαζιά (με είδη υγιεινής διατροφής ή ανατολίτικης κουζίνας). Παρόλα αυτά νομίζω ότι αξίζει τον κόπο διότι μετά την αγορά του διατηρείται αναλλοίωτο για καιρό.

Το μυστικό για καλοφτιαγμένο πλιγούρι είναι το λάδι το οποίο πρέπει να είναι αρκετό ώστε να μην κολλήσουν οι κόκκοι του πλιγουριού. Επίσης, δεν πρέπει να έχει πολύ νερό για να μην γίνει χυλώδες, αφού αντιθέτως πρέπει να είναι σπυρωτό. Είναι αυτές οι χρυσές αναλογίες που κάνουν τ’ αποτέλεσμα από μέτριο, καλό. Αχνίζω πρώτα το κρεμμύδι για 3-4’ λεπτά να πιει τα υγρά του και μετά προσθέτω τις πολτοποιημένες ντομάτες με την πάστα ντομάτας, το ολόκληρο σκόρδο, το αλάτι και το πιπέρι να πάρουν μια βράση. Μετά από 2’ προσθέτω το λάδι και το ξεπλυμένο πλιγούρι, κλείνω το καπάκι του σκεύους κι αφήνω να ψηθεί σε χαμηλή φωτιά μέχρι να απορροφήσει τα υγρά του. Στην συνέχεια δοκιμάζω και σε περίπτωση που είναι σκληροί οι κόκκοι προσθέτω λίγο βραστό νερό από τον βραστήρα κι αφήνω να βράσει κι άλλο. Ξαναδοκιμάζω κι αν χρειασθεί επαναλαμβάνω ωσότου είναι έτοιμο.

Σερβίρω τα φιλετάκια με το πλιγούρι και τρώω με όρεξη όπως εμείς σήμερα το μεσημέρι.

Καλή επιτυχία!