Το γλυκό βύσσινο είναι από τα πλέον καλοκαιρινά γλυκά του κουταλιού. Κάθε Ιούλιο (μόλις πρωτοβγεί) φτιάχνω 1-2 δόσεις για να βγάλουμε τον χειμώνα. Tο απολαμβάνουμε είτε με το πρωινό μας (πάνω σε ζεστή φέτα ψωμιού), είτε με ελληνικό παραδοσιακό γιαούρτι, είτε με (πολίτικο) παγωτό καϊμάκι, είτε ως γλυκό στην Πάστα Φλώρα, είτε πάνω σε New York cheesecake.Τα παιδιά μου βέβαια, μόνο μία χρήση ξέρουν κι αυτή είναι, αυτή της βυσσινάδας. Το γλυκό βύσσινο όπως και κάθε τι άλλωστε, έχει τα μυστικά του κι άρα θέλει την μαστοριά του. Η επιτυχία του λοιπόν, βρίσκεται στο χρώμα. Το χρώμα πρέπει να είναι «ρουμπινί», που έλεγε κι η θεία μου η οποία ήταν κι η πρώτη μαστόρισσα σε τούτο το γλυκό. Το έβραζε λοιπόν με τα λεπτά (ίσως και με τα δευτερόλεπτα), διότι αν τυχόν έβραζε πολύ το χρώμα άλλαζε και γινόταν περισσότερο «καφετί». Αν από την άλλη δεν έβραζε αρκετά, τότε παρέμενε περισσότερο «φουξί» και λιγότερο βαθύ κόκκινο (επιστήμη ολόκληρη).
Οδηγίες Παρασκευής:
Πλένω και καθαρίζω τα βύσσινα (με το ειδικό εργαλείο για μεγαλύτερη ευκολία, αν κι οι παλιότεροι έκαναν την ίδια δουλειά με μια φουρκέτα!) και τα τοποθετώ σε μία βαθιά κι ευρύχωρη κατσαρόλα. Καθώς καθαρίζω και κατόπιν βράζω τα βύσσινα φροντίζω να μην λεκιαστώ, καθώς ο λεκές από βύσσινο δεν βγαίνει από τα ρούχα.
Ρίχνω την ζάχαρη από πάνω και κλείνω το καπάκι προκειμένου να μείνουν τα βύσσινα 8 ώρες και να αφήσουν τα υγρά τους. Αν δεν σκοπεύω να φτιάξω βυσσινάδα από το γλυκό, μπορώ να τ’ αφήσω μόνο 1-2 ώρες.
Δυναμώνω τη φωτιά (στο 8/10) και βράζω για περίπου 20’, ανακατεύοντας τακτικά, μέχρι να δέσει λίγο το γλυκό και να αποκτήσει το «ρουμπινί» του χρώμα. Να τονίσω ότι, όσα περισσότερα υγρά έχει αφήσει το βύσσινο τόσο περισσότερη βράση θα χρειαστεί. Λίγο πριν το τέλος του βρασμού προσθέτω τον χυμό λεμονιού και δίνω στο γλυκό μερικές βράσεις ακόμα. Το γλυκό ξέρω ότι είναι έτοιμο όταν ρίχνοντας ένα δύο σταγόνες στο τοίχωμα ενός μικρού πιάτου αυτές καθυστερούν λίγο να κυλήσουν (δηλαδή κρατάνε). Μεταφέρω το γλυκό βύσσινο σε αποστειρωμένα βάζα και το συντηρώ στο ψυγείο λόγω της μικρότερης περιεκτικότητας σε ζάχαρη. Αν θέλετε να μάθετε για την αποστείρωση βάζων και την κονσερβοποίηση του σπιτικού σας γλυκού κάντε διαβάστε εδώ.
Καλή απόλαυση!
Ξέχασες να αναφέρεις τη βασική "απόλαυση" αυτού του γλυκού: συνοδεύοντας τον ελληνικό καφέ. Γιατί άραγε όταν έχουμε το γλυκό στο σπίτι οι καφέδες από 2 τη μέρα γίνονται 4? Και μήπως η φράση "θα μου φτιάξεις ένα καφεδάκι;" υπονοεί "θέλω γλυκό βύσσινο";;;
Και για να υπερθεματίσω, μήπως δεν είναι τυχαίο που τον ελληνικό καφέ, παραδοσιακά τον σερβίρουμε με γλυκό του κουταλιού;