Δεν ξέρω πόσες διαφορετικές συνταγές για λικέρ βύσσινο υπάρχουν ή ποιά ακριβώς είναι η καλύτερη, ξέρω όμως ότι το λικέρ που έφτιαχνε η γιαγιά μου κι η μαμά μου, ήταν κι εξακολουθεί να είναι  ΣΠΟΥΔΑΙΟ! Ευτυχώς για μένα, η συνταγή όχι μόνο διασώζεται αλλά εφαρμόζεται ακόμα σχεδόν χρόνο παρά χρόνο, καθώς μόλις τελειώσει η μία δόση βάζουμε μπρος για την επόμενη.

Έτσι, σχεδόν κάθε Ιούλιο μπαίνει κι αυτό σε σειρά και φυλάσσεται με ευλάβεια για 2 περίπου μήνες, ωσότου ωριμάσει και αφήσει τις μυρωδιές του. Κι όταν είναι έτοιμο κι ανοίξει το βάζο, ξεχύνονται αρώματα και μπαχάρια της ανατολής κι η γεύση του είναι σαν να περικλείει μέσα την γλυκιά νοσταλγία του τόπου μας…

Οδηγίες Παρασκευής:

Τοποθετώ τα πλυμένα βύσσινα μαζί με όλα τα μπαχαρικά και την ζάχαρη στο «καβανόζι» (όπως είχε κι η Λωξάντρα, για να φυλάει τα τουρσιά της!) και το διατηρώ σε ηλιόλουστο μέρος που να το βλέπει ο ήλιος όλη την ημέρα (όπως η ταράτσα του σπιτιού μας) για 40 μέρες.

Μόλις περάσουν οι 40 μέρες προσθέτω και το κονιάκ στο καβανόζι και διατηρώ το λικέρ στον ήλιο για 20 μέρες ακόμα.Κατόπιν σουρώνω το λικέρ, ιδανικά με ένα λεπτό πανί (για να μην μείνουν υπολείμματα) και το αδειάζω σε άδεια μπουκάλια και καράφες.

Αδειάζω πάντα ένα μέρος της δόσης στην κρυστάλλινη καράφα (αυτή με τα ασορτί κρυστάλλινα ποτηράκια του λικέρ) για να έχω να τρατάρω τους καλεσμένους μας τον επερχόμενο χειμώνα. Το λικέρ διατηρείται στο ψυγείο για πολύ καιρό προκειμένου να μην ξινίσει.Και μια μικρή ιδέα για όσους τους αρέσει το λικέρ τους να είναι αψύ. Προσθέτω λίγους κόκκους πιπεριού ή ένα κομμάτι από φρέσκο τζίντζερ μαζί με τα υπόλοιπα μπαχαρικά. Φαντάσου θαύματα που θα κάνει το λικέρ τις κρύες νύχτες του χειμώνα…

Καλό υπόλοιπο καλοκαίρι!