Αυτό που μου αρέσει πολύ σ’ αυτήν την μαρμελάδα είναι ο συνδυασμός του αρώματός της με την υπόξινη γεύση της. Θυμάμαι όταν ήμουν μικρή δεν διανοούμουν να προτιμήσω οτιδήποτε δεν ήταν απολύτως γλυκό (άντε κι αρωματικό), τώρα όμως που μαζί με τα χρόνια έχουν «ωριμάσει» κι οι γευστικές μου προτιμήσεις στρέφομαι σε πιο ανάμεικτες γεύσεις. Αφορμή για αυτήν την μαρμελάδα στάθηκαν τα ίδια τα φρούτα τα οποία είναι ελληνικής καλλιέργειας και τα βρήκα σε αφθονία στο σούπερ-μάρκετ, τώρα στο τέλος του καλοκαιριού με αρχές φθινοπώρου. Εκτός από τα φραμπουάζ/σμέουρα (raspberries) από τον ίδιο παραγωγό υπάρχουν και βατόμουρα (blackberries) τα οποία δίχως να τα έχω δοκιμάσει (ακόμα) θεωρώ ότι θα ετοιμάζονται αναλόγως. Αν παρόλα αυτά κάποιος δεν μπορεί να βρει φρέσκα φραμπουάζ και τα χρειάζεται για κάποια περίσταση (π.χ. εορταστικό πιάτο ή επιδόρπιο), τα μεγάλα σουπερμάρκετ διαθέτουν ολόχρονα, κατεψυγμένα (εισαγόμενα).

Αφήνω τα σμέουρα στο νερό για λίγη ώρα (να καθαρίσει η πορώδης επιφάνειά τους) και μετά τα στραγγίζω. Τα τοποθετώ στην κατσαρόλα, ρίχνω την ζάχαρη από πάνω και τ’ αφήνω για 2-3 ώρες να αφήσουν λίγα υγρά. 

Τα βάζω να πάρουν βράση και τ’ αφήνω να βράσουν για 15’ περίπου, σε μέτρια προς δυνατή φωτιά (6/10) ανακατεύοντας τακτικά για να μην κολλήσουν στον πάτο της κατσαρόλας. Στην πορεία, τα φρούτα θα διαλυθούν από μόνα τους και θα γίνουν μαρμελάδα. Η μαρμελάδα είναι έτοιμη όταν έχει «δέσει» δίχως να είναι ούτε πολύ υδαρής αλλά ούτε και πολύ παχύρευστη. Λαμβάνω υπόψιν μου δε, ότι όταν η μαρμελάδα κρυώσει θα πήξει κι άλλο, ενώ θα αποκτήσει και μια ελαφρά υφή που θα θυμίζει ζελέ. Δεν παραλείπω να την διατηρήσω στο ψυγείο.

Την μαρμελάδα φραμπουάζ/σμέουρο μπορούμε να την απολαύσουμε με γιαούρτι, με παγωτό (ιδίως σοκολάτα), πάνω στο ψωμί αλλά και πάνω σε κρεμώδη επιδόρπια όπως cheesecake, panacota, mousse, βραστές κρέμες κ.α..

Καλή μας απόλαυση!