Μετά την αναφορά στο φαγάδικο των Β.Π. με την σαλάτα κινόα, αρακά, σολομού και αβοκάντο να κι άλλη μία αναφορά σε κεντρικό στέκι που εδώ και χρόνια δεν υπάρχει. Μικρό μαγαζί με λιγοστά τραπέζια, ετοίμαζε αποκλειστικά λίγες και σπιτικές γεύσεις κι έδινε “φαγητό για έξω”. Ένα από τα αγαπημένα μου ήταν το ρύζι με το κάρυ και τον ανανά (για τις σταφίδες δεν είμαι και τόσο σίγουρη). Βέβαια εκτός από το ίδιο το μαγαζί, δεν μπορώ να μην θυμηθώ την Αθήνα που έσφυζε εκείνη την προολυμπιακή εποχή, εμάς να σουλατσάρουμε δίχως υποχρεώσεις κι έννοιες με μια ακατανίκητη διάθεση να τα δούμε και να τα γευτούμε όλα! Από τότε το μόνο που έχει μείνει σταθερό είναι η όρεξη για τα νέα και τα ωραία… Εξιδανίκευση; Ίσως. Αλλά μ’ αρέσει.
Τρόπος Παρασκευής:
Ρίχνω το ρύζι σε άφθονο νερό με τον ζωμό λαχανικών και λίγο αλάτι. Όσο βράζει ανακατεύω το ρύζι τακτικά για να μην κολλήσει.
Το ρύζι θα πρέπει να βράσει για 10’ περίπου δίχως να παραψηθεί. Αφού βράσει, το σουρώνω και το βρέχω με νερό για να μην κολλήσουν οι κόκκοι.
Το ρύζι θα πρέπει να βράσει για 10’ περίπου δίχως να παραψηθεί. Αφού βράσει, το σουρώνω και το βρέχω με νερό για να μην κολλήσουν οι κόκκοι.
Ρίχνω στην κατσαρόλα το ελαιόλαδο, επιστρέφω το ρύζι και το γυρνάω στο λάδι ταρακουνώντας την κατσαρόλα. Διατηρώ το ρύζι ζεστό στην κατσαρόλα.
Σοτάρω το κρεμμύδι σε λίγο λάδι και προσθέτω το κάρυ. Το γυρνάω και προσθέτω ελάχιστο νερό να ψηθεί με κλειστό καπάκι για 5-10′ (θερμοκρασία 5/9).
Αφού ψηθεί το κρεμμύδι, ρίχνω τον ανανά, τις σταφίδες και το ρύζι.
Ανακατεύω καλά ταρακουνώντας την κατσαρόλα (κι όχι με το κουτάλι) και σβήνω την φωτιά. Τελευταίο ρίχνω τον κόλιανδρο.
Αφήνω το ρύζι στην άκρη να κρυώσει και όταν σερβίρω γαρνίρω με τα καβουρδισμένα κάσιους και λίγο φρέσκο κόλιανδρο ακόμα. Το ρύζι αυτό είναι πολύ νοστιμότερο κρύο παρά ζεστό ή χλιαρό…
Κι όποιος υποψιάζεται σε ποιο μαγαζί αναφερόμουν ας το μοιραστεί μαζί μας…
Καλή Επιτυχία!
FOOD COMPANY?
Είσαι απίθανη! Τι σε έκανε να το βρεις με την πρώτη? Δεν ήταν απίθανο μέρος? xxx
Ειμαι κι εγω απιθανη! Ξεχνιουνται αυτα?