Είχα πολύ καιρό να ετοιμάσω το κολοκυθόρυζο. Όταν όμως ήμασταν παιδιά η μητέρα μου μας το έφτιαχνε τακτικά κι όπως όλα τα καλά στο σπίτι το καταβροχθίζαμε και το εξαφανίζαμε εν ριπή οφθαλμού. Κι εδώ θα ήθελα να εξομολογηθώ την έννοια μου για το αν και τα δικά μου παιδιά μεγαλώνοντας θα είναι το ίδιο δεκτικά σε όλες τις γεύσεις όπως ήμασταν εμείς από μικρά. Αυτό δεν σημαίνει ότι δεν είχαμε προτιμήσεις κι αγαπημένα, απλά δεν υπήρχε φαγητό που δεν τρώγαμε. Κι είχαμε μεγάλη γκάμα στο σπίτι όπως λαδερά, μαγειρευτά της κατσαρόλας, ψητά του φούρνου, σούπες, πίτες και τάρτες, σαλάτες βραστές αλλά και φρέσκιες, φρούτα, αλλαντικά, μαρμελάδες εποχής αλλά και τα απαραίτητα (σπιτικά μόνο) επιδόρπια. Και το τονίζω για να εξηγήσω ότι μέσα από αυτήν την μεγάλη ποικιλία θα ήταν πολύ πιθανό να μην μας «κάνουν» κάποιες γεύσεις. Όμως προφανώς το αποτέλεσμα ήταν ακριβώς το αντίθετο, γιατί η επαφή κι η δοκιμή διαφορετικών γεύσεων μας έκανε πιο ανοιχτούς και πιο εξοικειωμένους με όλες τις γεύσεις. Οπότε Μ Α Γ Ε Ι Ρ Ε Υ Ε Τ Ε γιατί κάνει ΚΑΛΟ σ’ εμάς και στα παιδιά μας! Όσο για το κολοκυθόρυζο έχει την ίδια φιλοσοφία με το λαχανόρυζο, το πρασόρυζο και το σπανακόρυζο (όλα αγαπημένα) που είναι η ακόλουθη…
Τρόπος Παρασκευής:
Αχνίζω το κρεμμύδι με λίγο νερό σε δυνατή φωτιά (7/9) για λίγα λεπτά ωσότου μαλακώσει και κατόπιν προσθέτω το ρύζι και το βραστό νερό. Σιγοβράζω το ρύζι για 10’ με κλειστό καπάκι και στην συνέχεια προσθέτω τα κολοκύθια και την σάλτσα ντομάτας.
Αφού δώσω μία βράση στο φαγητό σιγοψήνω για 25-30’ μέχρι να ψηθούν τα κολοκυθάκια και να χυλώσει το φαγητό. Κατά την διάρκεια ψησίματος έτσι και το φαγητό τραβήξει τα υγρά του προθέτω λίγο βραστό νερό από τον βραστήρα αλλά προσέχω να μην το παρακάνω (και γίνει το λαδερό σούπα). Επίσης, τα κολοκυθάκια στο τέλος θα πρέπει να κρατάνε λίγο και να μην είναι λιωμένα.
Στο τέλος προσθέτω την ζάχαρη, το αλατοπίπερο, το λάδι, τον άνηθο και τον δυόσμο και μετά από 5’ αποσύρω το φαγητό από την φωτιά.
Το κολοκυθόρυζο όσο στέκεται θα τραβάει τα υγρά του γι’ αυτό αν δω ότι σφίγγει πολύ προσθέτω και πάλι λίγο βραστό νερό από τον βραστήρα. Το τρώμε χλιαρό ή κρύο όπως όλα τα λαδερά αλά ελληνικά, δηλαδή με φέτα και φρέσκο ψωμάκι!
Καλή σας απόλαυση.